"Istnieje niezliczona ilość słońc;
wokół tych słońc poruszają się niezliczone ziemie,
podobnie jak siedem planet obiega nasze Słońce.
Te światy są zamieszkane przez żyjące istoty."

Giordano Bruno
włoski mnich z XVI wieku,
spalony na stosie

Zainteresowanie pozaziemskim życiem zaczęło się już bardzo dawno, już w czasach, kiedy to Ziemię zamieszkiwały starożytne cywilizacje. Jednak za początek ery SETI (Search for ExtraTerrestial Intelligence, czyli Poszukiwania Inteligentnych Istot Pozaziemskich) można uznać rok 1959. Tego roku, Giuseppi Cocconi i Philip Morrison opublikowali artykuł w "Nature" w którym wskazali na możliwe zastosowanie fal radiowych do komunikacji między gwiazdami.

Młody radioastronom, Frank Drake, doszedł do takiego samego wniosku niezależnie, i wiosną 1960 przeprowadził pierwsze poszukiwania fal radiowych pochodzących z innych systemów słonecznych. Przez 2 miesiące Drake przeszukiwał przestrzeń w pobliżu dwóch pobliskich, podobnych Słońcu gwiazd 25-metrową anteną w Green Bank w Zachodniej Virginii. Jego jednokanałowy odbiornik był nastawiony na długość fali wodoru, 21 cm (1,420 MHz). Częstotliwość ta była również używana przez dwóch wyżej wymienionych uczonych. Mimo tego, że Drake nie wykrył żadnych sygnałów pochodzenia pozaziemskiego, jego Projekt Ozma wzbudził zainteresowanie innych uczonych, w tym Rosjan, którzy również zaczęli poszukiwanie obcych fal radiowych pochodzących z innych części naszej galaktyki.

Na początku lat 70-tych pod auspicjami NASA w Mountain View, CA, zaczęło szukać technologii która nadawałaby się do efektywnego poszukiwania sygnałów radiowych. Zespół ekspertów, pod dyrekcją Bernarda M. Olivera, iceprezesa do spraw naukowych Hewlett-Packard Company w Dolinie Krzemowej, stworzył wszechstronny i obszerny Projekt Cyklop. Projekt ten zakładał budowę układu 1500 radioteleskopów przeznaczonych do przeszukiwania nieba. Jednak projekt ten nigdy nie został zrealizowany.

Gdy stało się jasne, że SETI ma spore szanse na odkrycie sygnałów spoza Ziemi, amerykańscy astronomowie zaczęli obserwować niebo. W latach 70-tych wielu radioastronomów przeprowadziło badania, używając istniejących anten i odbiorników. Niektóre z tych badań, w których użyto zaawansowanej technologii przetrwało do dzisiaj. Między innymi zalicza się do nich Projekt META, Projekt Uniwersytetu Kalifornijskiego SERENDIP i projekt na Uniwersytecie Stanowym w Ohio.

Późne lata 70-te przyniosły ustabilizowanie badań SETI poprzez współpracę Centrum Badawczego Amesa NASA z Laboratorium Napędów Odrzutowych (Jet Propulsion Laboratory - JPL) w Pasadenie w Californi. Obydwie te instytucje współpracowały razem doskonaląc sprzęt (odbiorniki wielokanałowe) i oprogramowanie. Gdyby rozpoczęto się przeczesywanie nieba, zadaniem Centrum Badawczego Amesa byłoby prowadzenie poszukiwań ukierunkowanych na wybranym tysiącu gwiazd podobnych do Słońca, a JPL miało zająć się przeglądem nieba, przeczesując je w całości. W 1988, po dekadzie planowania współpracy, NASA formalnie poparła ten projekt, który znalazł się w budżecie federalnym. Cztery lata później, w 500 rocznicę przybycia Krzysztofa Kolumba do Ameryki Północnej, zaczęto obserwacje. W ciągu roku, Kongres odwołał fundusze.

SETI stara się konsekwentnie kontynuować ten program na szeroką skalę z prywatnych funduszy.

Projekt Phoenix koncentruje swoje wysiłki na projekcie znanym jako Ukierunkowane Poszukiwania. Jego strategią jest staranne zbadanie regionu 1000 pobliskich podobnych Słońcu gwiazd. Uzyte do niego będą największe anteny świata. Poprzez rozpoczęcie poszukiwań już teraz, Phoenix może się udać. W ciągu 10 lat, interferencja z ziemskich źródeł wzrośnie kilkakrotnie, osłabiając naszą zdolność do wykrycia słabszych sygnałów.

Materiały pochodzą ze strony SETI@home. Przepraszam za ewentualne błędy w tłumaczeniu z angielskiej wersji.